De schakel tussen jeugd en politie: Kim van der Weij
Uithoorn - Kim van der Weij (34) is al 15.5 jaar werkzaam bij de politie. Ze werkt als jeugdagent in Uithoorn en is actief op sociale media. We spraken met haar over haar werkzaamheden bij de politie, de rol als jeugdagent en hoe belangrijk zij het vindt om de verbindende schakel te zijn tussen de jeugd en politie.
Verbindende schakel
‘Ik vind dat de jeugd een onbegrepen onderdeel is. De politie begrijpt de jeugd en hun keuzes niet, maar de jeugd begrijpt de politie ook niet. Ze staan vaak tegenover elkaar en omdat het puberbrein niet overeenkomt met het volwassenbrein, botst dat met elkaar. Daar wil ik een schakel tussen zijn. Ik wil het gezicht achter het uniform laten zien, zodat de boosheid en onwetendheid wordt weggenomen.'
50/50
Kim is niet alleen maar bezig met de jeugd. Haar werkzaamheden zijn 50/50 verdeeld. ‘Ik doe 50 procent van de tijd noodhulpen dat zijn echt de 112-meldingen voor Uithoorn en omstreken. De andere 50 procent ben ik jeugdagent, schoolcontactpersoon en houd ik sociale media bij. Ik hou me bezig met jeugdcasussen, jeugdoverlast, ik voer bemiddelingsgesprekkentijdens ruzies, als er problemen thuis zijn ga ik in gesprek met Veilig Thuis en kijk ik met een gezinscoach hoe nu verder, et cetera.'
'Op alle basisscholen in de regio geef ik les in groep 8 vanuit EPJO (Educatief Programma Jongeren). En op de middelbare scholen in Uithoorn, Alkwin Kollege, Vakcollege Thamen en de praktijkschool, ben ik schoolcontactpersoon. Ik zit in groepsapps van de scholen en word op de hoogte gehouden over alles wat er speelt. We komen langs als we bij een situatie kunnen helpen. Soms lopen we ook spontaan binnen en gaan we met vijf casussen weer naar buiten. Op school gebeurt zoveel. Overal is dezelfde problematiek.’
Kluisjescontrole
‘Laatst deelde ik op sociale media over een kluisjescontrole op school waar ophef over ontstond. We doen af en toe een kluisjescontrole op verzoek van de school, dat is opgenomen in het schoolveiligheidsplan. Wat ik merk is dat veel mensen voorstander zijn van zo’n onderzoek, maar dat ook veel mensen het een schending van de privacy vinden. Het kluisje is eigendom van de school. De school doet ook de controle. Wij staan daar alleen bij. Ze hebben ons nodig om eventuele wapens of bijvoorbeeld zwaar vuurwerk in beslag te kunnen nemen. Mensen vergeten dat we hier zijn voor de veiligheid. Ouders en scholieren vinden het toch ook niet leuk als blijkt dat er 18 cobra’s in een kluis liggen omdat dat verhandeld wordt op school? Als zo’n ding afgaat, dan is niet alleen het kluisje weg. Als mensen fel reageren, den kik alleen maar: gebruik dan eens je gezonde verstand.’
Kim reageert fel op de opmerking over privacy: ‘Mensen gooien al snel dingen op de schending van privacy. Ze vinden het ook heel vervelend dat we kunnen opvragen waar men woont of wie bijvoorbeeld de ouders zijn van de jongere waar we op dat moment mee spreken. Maar wij kunnen gewoon bij de basisgegevens van de gemeente waar alles in staat vastgelegd. Dat is mijn werk. En wij worden ook gecontroleerd. Ik mag jou nu niet natrekken als daar geen aanleiding voor is. Een aanleiding kan wel heel breed zijn; als we een melding krijgen vanwege geluidsoverlast en je bent de hoofdbewoner, dan mag ik jou om een legitimatiebewijs vragen. Krijgen we een melding van geluidsoverlast op straat met allemaal jeugdigen, dan mag ik iedereen vragen om zich te legitimeren. Ik moet weten wie daar waren en ik moet in kaart kunnen brengen wat er is gebeurd. Als ik een melding krijg van een overval en die overvaller is helemaal in het zwart gekleed, dan mag ik jou controleren als je enigszins aan dat signalement voldoet. Wie loopt er tegenwoordig niet in het zwart buiten als het winter is? Mensen kunnen dan heel boos worden, maar uit veiligheidsoverwegingen kan ik zo iemand niet laten lopen. Dat probeer ik keer op keer uit te leggen.’
‘Ik moet gewoon mijn werk doen. Als ik een oude man op straat vind die wel een paspoort bij zich draagt, ben je toch blij dat ik kan achterhalen dat het je vader is? Dat ik kan achterhalen wie je bent en waar je woont? Denk daar eens aan. Dat ik iemands familielid kan traceren en thuis kan brengen. We zijn er voor de hulpverlening en niet om je te pesten. Daarom hou ik me ook zo bezig met sociale media. Om een kijkje te geven in mijn leven als politieagent en die boosheid en onwetendheid bij de jeugd al weg te nemen.’
Goed gevoel
‘Ik wil graag dat mensen een goed gevoel hebben over de politie en onze werkzaamheden’, vertelt Kim. ‘Ik ben bereid om alles uit te leggen en laat via sociale media veel kanten van mijn werk zien om alles zo positief mogelijk te benaderen. Daar spelen ouders ook een rol in, door hoe ze over de politie praten. Ik ging eens boodschappen doen en kwam de supermarkt inlopen toen een moeder in discussie was met haar kind. De moeder keek me aan en zei tegen haar kind: ‘als je niet luistert, neemt zij je mee’. Ik was zo boos. Dat kindje stond te trillen van angst. Ze stonden voor het schap met de ijsjes en ik ging door mijn hurken om het gesprek met het kind aan te gaan. Ik zeg: ‘ik ga je helemaal niet meenemen. Mama moet jou opvoeden, dat doe ik niet. Als je ergens bang voor bent of ergens problemen mee hebt, dan moet je naar me toe kunnen komen. Je moet niet bang voor mij worden. Je staat nu lekker naar de ijsjes te kijken. Welke vind je het lekkerst? Nou, ik denk dat mama dat pak ijsjes meeneemt. Dan kunnen jullie lekker samen een ijsje eten. Een hele fijne dag!’ Dat kindje ging van bang naar vrolijk. De moeder was natuurlijk boos maar dat maakte me niet uit. Je maakt kinderen niet bang voor de politie.’
'Je maakt kinderen niet bang voor de politie'
Beste melders
Kim vervolgt haar verhaal: ‘Kinderen zijn de beste 112-melders. Zij gaan boven zitten en bellen ons als er iets aan de hand is. Dit doen ze alleen als ze niet bang voor ons zijn. Ze bellen als papa en mama ruzie hebben en blijven rustig aan de telefoon. Dan kan de politie vragen wat er aan de hand is en wat het kind hoort. Kinderen krijgen geen paniekemotie en denken alleen maar ‘ik heb ooit geleerd dat ik dan de politie moet bellen’. Ouders kunnen dat in een klap verpesten met zo’n opmerking. Dat moet je als ouder niet willen. Als zij bang zijn, bellen ze ons niet meer. Als je kind wegloopt en ze zien ons rijden, dan moeten ze niet wegrennen of zich gaan verstoppen. Nee, dan wil je dat ze naar ons toe komen om hun verhaal te doen zodat we ze weer veilig thuis kunnen brengen.’
Beeld veranderen
‘Kinderen krijgen zo’n andere kijk op bepaalde zaken na een video van mij en dat vind ik heel belangrijk. Ook ouders bedanken mij omdat ik onderwerpen aankaart die aan de keukentafel besproken kunnen worden. Alles probeer ik laagdrempelig en normaal, zonder ambtelijke teksten, uit te leggen. Gewoon echtkijken hoe je de jongeren kunt bereiken. Iedereen weet heus wel dat de politie alles verpest. Althans, zo zien de jongeren dat. Maar nee, ik probeer alleen maar duidelijk te maken wat het gevolg gaat zijn van jouw handelen. Ik probeer het beeld te veranderen. Vertrouwen te winnen bij de jeugd. Het feit dat er zelfs jeugdigen naar me toe durven komen om te vertellen dat ze het leven niet meer zien zitten, bijvoorbeeld. Dat vind ik pas echt waardevol.’
Trends & informatie
‘Als ik een kind wil benaderen, moet ik niet alleen maar vertellen wat ze niet mogen doen’, aldus Kim. ‘lk moet informatieve video’s afwisselen met trends die nu spelen. Een dansje of iets leuks met een bekende Nederlander. Dan word ik zichtbaar, kom ik hoger in het algoritme en trek ik de aandacht. Hopelijk bekijken ze dan mijn volledige pagina en beginnen ze me te volgen. Die balans is enorm belangrijk. Een dansfilmpje heb je nodig om een informatieve video over de gevaren van een gelblaster viral te laten gaan.'
'Een dansfilmpje heb je nodig om een informatieve video over de gevaren van een gelblaster viral te laten gaan'
EPJO
Als je niet in het puberbrein kunt stappen, ga je het niet begrijpen, vindt Kim. ‘Ik begrijp heel veel dingen. Dat wil niet zeggen dat ik het goedkeur, maar ik begrijp het wel. En dat is een mooi uitgangspunt om het gesprek aan te gaan. Je moet niet gelijk alles afkeuren, maar begrip opbrengen. Pas dan ga je er komen met de jeugd. Vanuit EPJO geven we les over normen, waarden, fatsoen en keuzes. Wat is nu het gevolg van een verkeerde keuze? Vanaf je 12e ben je strafbaar en kun je strafrechtelijk vervolgd worden. Ga die kinderen dan maar eens uitleggen wat de gevolgen zijn van een strafblad. Over zo’n Cobra, bijvoorbeeld. Dat is extra stoer want het is strafbaar en iedereen wil dat hebben. Als je dat gooit, en je gooit het ergens naartoe waar toevallig iemand loopt, dan heb je je strafbaar gemaakt aan het bezit van illegaal vuurwerk, maar je hebt ook een poging tot doodslag op je naam staan omdat de Cobra wordt gezien als moordwapen. Daar denken kinderen niet over na.’
‘Een kinderbrein denkt aan hoe tof dat vuurwerk is, maar niet aan het feit dat daar toevallig iemand op straat kan lopen. Dan zit je opeens in de rechtbank met je ouders. Dat is ook wat ik in de klas probeer te vertellen. Je kan vaak iets kleins doen waar je totaal niet over nadenkt. Ik zeg ook tegen de kinderen: ‘Je bent 12 en je denkt dat je de wereld aankunt, maar je snapt er helemaal niks van’. Dat is heel hard en niet lief, maar het is wel de waarheid. Net als met sociale media, dan snappen ze ook niet wat de gevolgen zijn van een deelactie. Er komt tijdens zo’n les ook een ex-gedetineerde. Zij gaan met de klas terug naar de basisschool en vertellen over de keuzes die ze toen hebben gemaakt waardoor ze nu een strafblad hebben. Dat is zo belangrijk om bij die kinderen te doen.’
Een hulpverlener
Kim is blij met alle reacties die ze krijgt. ‘Het is mooi om zo’n verbindende schakel te kunnen zijn. Maar ik laat gewoon zien dat ik een mens ben. Als ik nu kijk naar wat ik bereikt heb, had ik dat nooit verwacht. Dat het zo’n succes is geworden is leuk, maar ik ben en blijf wel gewoon Kim. Ik ben politieagent. Een hulpverlener die haar werk laat zien. Ongepolijst, echt, zonderfilter en zoals ik zelf ben.’
Wijkpost Zijdelwaard
In winkelcentrum Zijdelwaard zit sinds november een wijkpost, waar diverse organisaties te vinden zijn. De wijkpost is opgericht vanuit de gemeente en bedoeld als info- en adviespunt voor ondernemers, winkeliers en omwonenden. Iedereen kan hier zonder afspraak binnenlopen voor vragen en advies, maar bijvoorbeeld ook om nieuwe ideeën aan te dragen. Ook jongeren zijn hier van harte welkom, want de jongerenwerkers zullen ook aanwezig zijn. Je vindt hier de politie, BOA,HALT, Videt, welzijnsorganisatie Permens, uitzendorganisatie Currentwerkt, specialistischejeugdhulp Levvel en Participe Oekraïne.
