Burgemeester op de koffie bij 100-jarige mevrouw Stolwijk
Uithoorn - De Uithoornse mevrouw Stolwijk mocht op 10 mei maar liefst 100 kaarsjes uitblazen. Burgemeester Pieter Heiliegers bezocht de jarige een dag later aan de Admiraal de Ruyterlaan, waar ze nog volledig zelfstandig woont. 'Ik doe nog bijna alles zelf, zoals koken en een deel van het huishouden. En ook heb ik m’n koppie nog. Daar ben ik erg blij mee,' vertelt mevrouw Stolwijk trots aan de burgemeester.
Haar huiskamer is versierd, overal staan vazen met bloemen en naast haar stoel staat een mand vol met verjaardagskaarten. “Ik ben erg verwend,” lacht mevrouw Stolwijk. Zondag viert ze haar 100e verjaardag met vrienden en familie in De Kwakel. “Ik weet niet precies wat er gaat gebeuren; de kinderen hebben het geregeld. Maar ik kijk er erg naar uit!”
De burgemeester kan zich goed voorstellen dat mevrouw Stolwijk in haar 100-jarige leven veel heeft meegemaakt. Dat beaamt de jarige: “Ik heb Uithoorn helemaal zien veranderen. Vroeger was er veel meer natuur, nu veel meer huizen. Ik begrijp dat wel. Zelfs in mijn tijd waren er woningen te kort. Enorm blij was ik toen we een huis konden krijgen.”
Oorlog
Welke tijd is haar het meest bijgebleven, wil burgemeester Heiliegers weten. 'De oorlog,' is het stellige antwoord. 'Die begon op mijn verjaardag, op 10 mei. Allemaal vliegtuigen vlogen hier over, er kwam geen eind aan. Er was veel commotie. Op straat vroegen we aan een majoor wat er aan de hand was. Het is over twee weken voorbij, zei die, dan zijn de Amerikanen hier. Maar dat heeft nog vijf jaar geduurd. Mijn verkering moest eigenlijk naar Duitsland om te werken, maar hij vluchtte en dook onder op een boerderij. Daar kwam ik af en toe op bezoek. Op de fiets reed ik van Ouderkerk naar De Kwakel. Net na de oorlog zijn we getrouwd.'
Boerderij
Op die boerderij hebben ze nog enige tijd gewoond en de eerste kinderen zijn daar geboren. Daarna verhuisde het paar naar Uithoorn. Haar man heeft jarenlang bij de Cindu gewerkt. De Cindu-ramp in 1992 maakte hij gelukkig niet als werknemer mee.
'Wat mooi om te zien dat u op uw honderdste jaar nog zo vitaal bent, en uw geheugen nog zo goed. De verhalen over de oorlog hebben mij wel erg geraakt. Hoe uw partner zat ondergedoken en u thuis alles draaiend moest houden. Alle respect!' aldus de burgemeester.